Psychoterapia

Nikt nie może uciec przed swoją przeszłością. Możemy usunąć ją w cień, ale zawsze będzie tam tkwić.
Jednak jeśli naprawdę tego pragniemy, to uspokoimy swój gniew i w końcu wszystko dojdzie do ładu.
Może nie będzie doskonale, ale przynajmniej odzyskamy spokój. Będzie można posuwać się naprzód.
Clarissa Pinkola Estes „Biegnąca z wilkami”, 2001

Psychoterapia, którą prowadzę, opiera się na paradygmacie psychodynamicznym.

Podstawowym założeniem psychoterapii psychodynamicznej jest istnienie w psychice nieświadomych motywów, które kierują zachowaniem człowieka. Badanie wewnętrznego świata przeżyć ma więc na celu zrozumienie i poszerzenie świadomości o treści psychiczne, które do tej pory pozostawały nieświadome. Oznacza to zdanie sobie sprawy, z czego mogą wynikać Twoje problemy i objawy oraz doprowadzenie do ponownego przeżycia uczuć z nimi związanych w atmosferze tzw. korektywnego doświadczenia emocjonalnego. Doświadczenie korektywne polega na spotkaniu się z nową, inną niż w dzieciństwie reakcją na niepożądane zachowanie. Pozwala dostrzec negatywne skutki uprzednich reakcji i rozwinąć odmienny, służący Twojemu dobru, sposób reagowania w przyszłości.

Nabywanie „wglądu” w procesy nieświadome jest stopniowym procesem, rozwijającym się w trakcie badania nieświadomych intencji, wzorców relacji z innymi, zarówno w chwili obecnej, jak i w przeszłości. Stąd tak ważne jest, byś na pierwszych sesjach opowiedział mi o swoim życiu, dzieciństwie i dorastaniu. Potrzebuję poznać Twój życiorys, by móc lepiej Cię zrozumieć i zaplanować pracę terapeutyczną.

Jako psychoterapeutka psychodynamiczna szczególną uwagę zwracam na relację terapeutyczną, między Tobą a Mną, gdyż to w niej odzwierciedlają się powtarzane wzorce relacji z innymi ludźmi. To, co przeżywasz względem Mnie może w istotny sposób ukazywać Twój stosunek uczuciowy względem ważnych osób z Twojego otoczenia. Spóźnienia, pomijanie pewnych tematów, opuszczanie sesji może podlegać analizie, tak samo jak treści, które w świadomy sposób wniesiesz na sesje. Mogą one bowiem być wyrazem wewnętrznych konfliktów i oporu przed leczeniem.

Interesuje mnie świat swobodnych skojarzeń i fantazji jako źródło informacji o Twoim wewnętrznym świecie. Dlatego do początku będę prosiła Cię o dzielenie się w nieskrępowany sposób swoimi myślami, uczuciami, doświadczeniami oraz własnym sposobem rozumienia tego, co Ci się przydarza.

Psychoterapia daje wgląd, świadomość pragnień, które dotąd pozostawały nieznane, ale nie jest w stanie dostarczyć przedmiotu tych pragnień. Stąd w jej toku zachodzi stopniowy proces godzenia się ze stratą, z tym, co nie jest już możliwe, bo tyczy dziecięcych pragnień i przeszłości. Uwaga zaczyna być kierowana w stronę rzeczywistości i realistycznych celów.

To, co jest ogromnie ważne, by terapia była skuteczna to Twoja wewnętrzna motywacja, zaufanie i wiara w metodę leczenia.

Psychoterapia to nie magiczne lekarstwo. To metoda, która wymaga czasu i cierpliwości. Jej głównym czynnikiem leczącym jest Rozmowa, której echo powraca w myślach i przeżyciach po sesji, domagając się uważności. Dając sobie czas i uwagę, z czasem nabierasz szacunku do siebie i uczysz się poważnie traktować swoje uczucia.

Badania naukowe potwierdzają skuteczność psychoterapii psychodynamicznej w leczeniu zaburzeń depresyjnych, lękowych, zaburzeń pod postacią somatyczną, zaburzeń jedzenia, związanych z używaniem substancji psychoaktywnych i zaburzeń osobowości.

Pod wpływem leczenia możesz spodziewać się wzrostu ogólnej skuteczności, poprawy w zakresie jakości życia, problemów będących przedmiotem leczenia, funkcjonowania osobowości i funkcjonowania społecznego. „Psychoterapia psychodynamiczna rozwija zdolność do empatii, wrażliwość na potrzeby innych, zdolność do dostrzegania różnych punktów widzenia, samo uspokajania, radzenia sobie z bolesnymi doświadczeniami. Pozwala na bardziej wyważoną ocenę osób i sytuacji, daje satysfakcję i skuteczność w relacjach interpersonalnych i długoterminowych celach. Osłabia doświadczanie poczucia winy, wstydu, poczucia braku adekwatności i lęku przed odrzuceniem”
(na podst. Shedler J. „Skuteczność psychoterapii psychodynamicznej”, 2011).

Twoje leczenie dobiegnie końca, gdy: ustąpią lub zmniejszą się objawy, nabędziesz umiejętności nawiązywania i utrzymywania relacji interpersonalnych, wyrażania stanów emocjonalnych w sposób akceptowany społecznie i dobry dla Ciebie, uzyskasz subiektywne poczucie wyleczenia lub poprawy jakości życia.

Zachęcam Cię do podjęcia psychoterapii, jeśli cierpisz na:

• Stany lęku i niepokoju
• Depresję i zaburzenia nastroju
• Zaburzenia odżywiania
• Dolegliwości o charakterze psychosomatycznym
• Doświadczasz trudności w relacjach z innymi
• Jesteś uzależniony od miłości i związków
• Nie akceptujesz swojej kobiecości / męskości
• Twoje związki z partnerami rozpadają się
• Panicznie boisz się odrzucenia
• Angażujesz się w destrukcyjne relacje
• Jesteś współuzależniony
• Masz problemy natury seksualnej
• Z trudem radzisz sobie z uczuciami
• Zmagasz się z permanentnym stresem
• Nie jesteś zadowolony z siebie i swojego życia
• Masz kłopoty z asertywnością i własną autonomią
• Zmagasz się z konfliktami wewnętrznymi
• Doświadczyłeś utraty bliskiej osoby, pracy, zdrowia

Uwagi praktyczne:

Sesje psychoterapii odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu i trwają od roku do kilku lat – w zależności od Twoich potrzeb i problemów.

W razie konieczności możesz odwołać spotkanie z 48-godzinnym wyprzedzeniem. W terminie późniejszym jesteś zobowiązany wnieść opłatę za opuszczoną sesję.

Ważnym czynnikiem w prowadzeniu skutecznej psychoterapii jest zachowanie stałości: miejsca, czasu i osoby. Oznacza to, że sesje powinny odbywać się w określonym dniu tygodnia o stałej godzinie.

Proces psychoterapii może zostać zakończony w dowolnym momencie. Jednak decyzja o jego zakończeniu powinna być omówiona na sesji.

Zakończenie terapii poprzedza 2-3-miesięczny okres przeznaczony na przygotowanie i optymalne przeżycie sytuacji rozstania.

Ewa Kuczka - psycholog, psychoterapeuta
ul. Jordana 10/6a, Katowice